അനന്തരം ചെങ്ങറയിൽ എന്തു സംഭവിക്കുന്നു?

ഏതാനും മാസം മുൻപ് വരെ മാദ്ധ്യമങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്ന “ചെങ്ങറ”യ്ക്ക് എന്തു സംഭവിച്ചു?
എന്തേ,ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല?
കേരളചരിത്രത്തിൽ സമാനതകളില്ലാത്ത സമരമുഖമായിരുന്നില്ല അത്.പക്ഷേ അതിനെ വ്യത്യസ്തമാക്കിയത് അതിന്റെ ജനപങ്കാളിത്തവും ദൈർഘ്യവുമാണു.ഇന്നും അത് അവസാനിച്ചിട്ടില്ല. ആധുനികകാലനേതാക്കൾക്ക് അവശ്യം വേണ്ട ഒരു ഘടകവും കൈമുതലായില്ലാത്ത,ഫോട്ടോ ജെനിക്കോ,ക്യാമറഫേസോ ഇല്ലാത്ത ഒരു ളാഹ ഗോപാലനും സെലീനയും തലപ്പത്ത്.അവരുടെ സംഘടനയായ സാധുജന വിമോചനസംയുക്ത വേദി ചെങ്ങറയിലെ കുമ്പഴ എസ്റ്റേറ്റിൽ കുടിൽകെട്ടി താമസമാരംഭിച്ചപ്പോൾ 300ഓളം കുടുംബങ്ങളാണുണ്ടായിരുന്നത്.മുത്തങ്ങയിലെ രക്തചൊരിച്ചിലിൽ കലാശിച്ച ആദിവാസിഭൂസമരത്തിന്റെ മാതൃകയിൽ, അതിൽ നിന്ന് ഊർജ്ജം ഉൾകൊണ്ടുകൊണ്ട് സി.കെ ജാനു തന്നെയായിരുന്നു അതിന്റെ ഉദ്ഘാടനം നിർവ്വഹിച്ചത്. പക്ഷേ ,മാദ്ധ്യമങ്ങൾക്ക് ആദ്യം അതൊരു വാർത്തയായി തോന്നിയില്ല.സുദീഘമായ അദിവാസിസമരപരമ്പരകളിൽ ഒടുവിലത്തേതായ മുത്തങ്ങ സമരം പോലും പരാജയപ്പെട്ടപ്പോൾ എങ്ങനെ,ഇതുവരെ കേൾക്കാത്ത ഒരു സംഘടന നടത്തുന്ന സമരം ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടണം?പക്ഷേ,തുടർന്നുള്ള നാളുകളിൽ ചെങ്ങറയിലേക്ക് നൂറുകണക്കികണക്കിനു പാവപ്പെട്ടവർ എത്തിയതോടെ എല്ലാവരും ഉണർന്നു.പാവപ്പെട്ടവരുടേയും ഭൂരഹിതരുടേയും കുത്തക അവകാശപ്പെടുന്നവർ ഇതെങ്ങിനെ സഹിക്കും?തങ്ങളില്ലാത്ത ഒരു ഭൂസമരമോ?

ചെങ്ങറയിൽ നടക്കുന്നത് സർക്കാരിനെതിരായ അട്ടിമറിസമരമായി ഉടനടി മുദ്രയടിക്കപ്പെട്ടു.ഭൂരഹിതർക്ക് പിന്തുണയുമായി എത്തിയ എൻ.ജി.ഓ സംഘടനകൾ മുഖേന സമരഭൂമിയിലേക്ക് വിദേശപണം ഒഴുകുന്നതായി പ്രചരിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.സമരഭൂമിയിൽ അയ്യായിരത്തോളം കുടുംബങ്ങൾ വരെ എത്തിയതോടെ,കോടതിവിധിയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ എസ്റ്റേറ്റ് ഒഴിപ്പിക്കാൻ ശ്രമം നടന്നു.സമരനേതാവ് ളാഹ ഗോപാലൻ തട്ടിപ്പുകാരനായ ജന്മിയാണെന്നും സമരക്കാരിൽ ഭൂരിപക്ഷത്തിനും ഭൂമിയുണ്ടെന്നും ഒരുവിഭാഗം കുപ്രചാരണം അഴിച്ചുവിട്ടു.തെളിവായി ളാഹഗോപാലന്റെ പൊളിഞ്ഞ കുടിലിന്റെ ചിത്രം അച്ചടിച്ചു,ഒരു പത്രം.

കൃഷിചെയ്തു ജീവിക്കാൻ സ്ഥലവും സാമ്പത്തികസഹായവും ആവശ്യപ്പെട്ട് സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും താഴത്തെതട്ടിലുള്ള ജനവിഭാഗം നടത്തിയ പ്രക്ഷോഭത്തിൽ ഉന്നയിക്കപ്പെട്ട മൌലിക പ്രശ്നങ്ങൾ ഇന്നും നമ്മുടെ മാദ്ധ്യമങ്ങൾ ചർച്ചചെയ്തിട്ടില്ല.ലോകം മുഴുവൻ പ്രകീർത്തിക്കപ്പെട്ടതാണു 1957ലെ കേരള ഭൂപരിഷ്കരണ നിയമം.അത് 1970തുകളിൽ അച്യുതമേനോൻ സർക്കാരിന്റെ കാലത്ത് നടപ്പിലാക്കപ്പെട്ടതോടെയാണു ഇവിടെ ജന്മിത്വത്തിനു അവസാനമാകുന്നത്.പക്ഷേ, പുതിയ ഭൂപ്രഭുക്കന്മാരുണ്ടായി.മണ്ണിൽ പണിയെടുക്കുന്ന,കൃഷിയുമായി ജൈവബന്ധമുള്ള ദലിതർക്ക്,പക്ഷേ,ജീവിക്കാനാവശ്യമായ ഭൂമി ലഭിച്ചില്ല.കുടിയാന്മാർ അഞ്ചുസെന്റിലേക്കും,കുറച്ചുപേർ ലക്ഷംവീട് കോളനികളിലേക്കും തളച്ചിടപ്പെട്ടു.ബഹുഭൂരിപക്ഷവും പുറമ്പോക്കുകളിലും തെരുവുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു.ആദിവാസികൾ ഏതാണ്ട് ഒന്നടങ്കം കിടപ്പാടം പോലും ഇല്ലാത്തവരായി തുടർന്നു.ഇതേസമയം തന്നെ തോട്ടങ്ങളെ ഭൂപരിധിയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കുക വഴി,ലക്ഷക്കണക്കിനേക്കർ ഭൂമി അവരുടെ കൈവശം തുടർന്നു.ടാറ്റയ്ക്കും ഹാരിസണുമൊക്കെ പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുൻപ് നാമമാത്ര തുകയ്ക്ക് പാട്ടത്തിനുകൊടുത്ത ഭൂമി അവർ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ സ്വന്തമാക്കി.അടുത്തുള്ളവ വെട്ടിപ്പിടിച്ചു.പൊതുമുതൽ കൈയ്യടക്കി കോടികൾ കൊയ്തെടുത്തു.അതിപ്പോഴും അനസ്യൂതം തുടരുന്നു.സർക്കാരുകളും മുന്നണികളും മാറി മാറി ഭരിച്ചിട്ടും ഈ അവസ്ഥയ്ക്ക് ഒരുമാറ്റവും വന്നില്ല.കഴിഞ്ഞ നാളുകളിൽ പോലും മരിച്ചവരെ, ഒന്നും രണ്ടും സെന്റിലെ അടുക്കളയും മുറിയും പൊളിച്ചു അടക്കേണ്ടിവന്ന ദലിതരുടെ കദനകഥകൾ മാദ്ധ്യമങ്ങളിൽ വന്നിട്ടുണ്ടു.പൊതുശ്മശാനം നിഷേധിക്കപ്പെട്ട അധസ്ഥിതർ പഞ്ചായത്ത് ഓഫീസിനു മുന്നിൽ ചിതയൊരുക്കി പ്രതിഷേധിച്ചത് ഓർക്കുക.

കുമ്പഴയിലേത് ഹരിസൺ എസ്റ്റേറ്റാണെന്നാണു അറിയപ്പെടുന്നതെങ്കിലും ഇപ്പോഴത്തെ ഉടമ ആർ.പി.ഗോയങ്ക ഗ്രൂപ്പാണു.ഇവരുടെ എസ്റ്റേറ്റ് തന്നെ സമരവേദിയാക്കിയതിനു ളാഹഗോപാലൻ പറയുന്ന കാരണം ചർച്ചചെയ്യപ്പെടേണ്ടതാണു.ദീർഘകാല പാട്ടത്തിനു നൽകിയിരിക്കുന്ന എസ്റ്റേറ്റ് ഭൂമി കാലാവധികഴിഞ്ഞിട്ടും തിരിച്ച് പിടിക്കുന്നില്ല.മാത്രമല്ല ,അവർ 5000ഏക്കർ കൂടി കൈയ്യേറി വെച്ചനുഭവിക്കുകയാണു.ഇത് പിടിച്ചെടുത്ത് ഭൂരഹിതകുടുമ്പങ്ങൾക്ക് അഞ്ചേക്കർ വീതം വിതരണം ചെയ്യണമെന്നായിരുന്നു സമരക്കാർ ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നത്.മാത്രമല്ല, കൃഷിചെയ്യാൻ 50000 രൂപയും നൽകണമെന്നും അവർ ആവശ്യപ്പെട്ടു.

സമരക്കാർ എസ്റ്റേറ്റിലെ റബർപാലും ഷീറ്റും കട്ടുവിറ്റ് സുഖജീവിതം നയിക്കുകയാണെന്നായിരുന്നു മുഖ്യമന്ത്രി കണ്ടെത്തിയത്.സമരം മൂലം 179 തോട്ടം തൊഴിലാളികൾക്ക് തൊഴിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടെന്ന് ആരോപിച്ച് ട്രേഡ് യൂണിയനുകൾ സമരഭൂമിക്കു ചുറ്റും നടത്തിയ ഉപരോധം കടുത്തതായിരുന്നു.ഭക്ഷണവും മരുന്നും കിട്ടാതെ, പ്രതികൂല ജീവിതസാഹചര്യങ്ങൾ അതിജീവിക്കാനാകാതെ, ഇരുപതോളം പേർ മരിച്ചു.നൂറുകണക്കിനാളുകൾ നിത്യരോഗികളായി.കുട്ടികളുടെ പഠനം മുടങ്ങി.സമരഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഒട്ടേറെ കുടുംബങ്ങൾ പലായനം ചെയ്തു.

കുടിയൊഴിപ്പിക്കാൻ ചെന്നവരെ ആത്മാഹുതിഭീഷണിമുഴക്കി തുരത്തിയെങ്കിലും ദീർഘനാൾ നീണ്ടുനിന്ന,ദുരിതപൂർണ്ണമായ ഈ സമരത്തിൽ ഒരിക്കൽ പോലും അക്രമം ഉണ്ടായില്ലന്നതും,അത് തീവ്രവാദികളുടെ കൈയ്യിലേക്ക് വഴിമാറിപോയില്ലെന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണു.സമരം മാസങ്ങൾ പിന്നിടുകയും സിംഗൂർഭൂപ്രശ്നം സൃഷ്ടിച്ച പ്രതികൂലകാലാവസ്ഥയിൽ പിടിച്ചുനിൽക്കാനാകാതെ വരുകയും ചെയ്തതിന്റെ പ്രതിഫലനമായി സർക്കാർ നിലപാടിൽ അയവു വരുത്തി.മന്ത്രി ബാലൻ ക്രിയാത്മകമായി പ്രശ്നത്തിൽ ഇടപെട്ടു.പ്രതിപക്ഷനേതവിന്റെ മുങ്കൈയ്യിലാണു അവസാനം,790 ദിവസങ്ങൾക്കൊടുവിൽ,മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ ചേമ്പറിൽ വെച്ച് ചെങ്ങറപാക്കേജ് പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെടുന്നത്. അഞ്ചേക്കർ ഭൂമി ആവശ്യപ്പെട്ടവർക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ടത് 25 സെന്റ് മുതൽ ഒരു ഏക്കർ വരെ ഭൂമി.നാടകീയ രംഗങ്ങൾക്കൊടുവിൽ സർക്കാർവെച്ചുനീട്ടിയ ഈ ‘എച്ചിൽ’ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് സമരഭൂമിലേക്ക് മടങ്ങുന്നതായി ളാഹ ഗോപാലനും സെലീന പ്രാക്കാനവും പ്രഖ്യാപിച്ചു.

കഴിഞ്ഞവർഷം ഒക്ടോബർ അഞ്ചിനായിരുന്നു അത്.മൂന്നുമാസത്തിനകം പാക്കേജ് നടപ്പാക്കുമെന്നതായിരുന്നു അതിലെ വ്യവസ്ഥകളിൽ ഒന്നു.സമരഭൂമിയിലെ ഭൂരഹിതരെ കണ്ടെത്താൻ അധികൃതർ സർവ്വെ നടത്തുമ്പോൾ തന്നെ ആ കാലാവധി തീർന്നു.എങ്കിലും ജാനുവുമായി ആന്റണിസർക്കാർ ഉണ്ടാക്കിയ കറാറിന്റെ ഗതി ഇതിനുണ്ടായില്ലെന്ന് ആശ്വസിക്കാം.വൈകിയെങ്കിലും സമരഭൂമിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന 1738 കുടുംബങ്ങളിൽ 1432 കുടുംബങ്ങൾക്ക് ഭൂമി നൽകാൻ അർഹതയുണ്ടെന്ന് സർക്കാർ നിശ്ചയിച്ചു.ആറു സെന്റിൽ കൂടുതൽ ഭൂമിയുണ്ടെന്ന കാരണത്താൽ ബാക്കിയുള്ളവർ ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടു.ഉപരോധസമരകാലത്ത് ചെങ്ങറ വിട്ടുപോയ കുടുംബങ്ങളെയും പരിഗണിച്ഛില്ല.ഈ മാനദണ്ഡങ്ങൾ സാധുജന വിമോചന സംയുക്തവേദി അംഗീകരിക്കുന്നില്ല.സമരത്തിന്റെ പലഘട്ടങ്ങളിലായി ഏഴായിരത്തോളം കുടുംബങ്ങൾ പങ്കെടുത്തിട്ടുണ്ടെന്നും അവർക്കെല്ലാം കൃഷിചെയ്തു ജീവിക്കാനാവശ്യമായ ഭൂമി കൊടുക്കണമെന്നുമാണു ആവശ്യം.

കരാറിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു വ്യവസ്ഥയായിരുന്നു കുമ്പഴയിലെ എസ്റ്റേറ്റ് ഭുമി അളന്ന് തിട്ടപ്പെടുത്തി അധികഭൂമി കണ്ടെത്തി അത് സമരക്കാർക്ക് പതിച്ചുനൽകുമെന്നത് .പക്ഷേ എസ്റ്റേറ്റ് ഭൂമി അളന്നിട്ടേയില്ല.അവിടെതന്നെ എല്ലാ കുടുംബങ്ങൾക്കും കൊടുക്കാനുള്ളത്ര അധികഭൂമിയുണ്ടെന്നാണു പരിസ്ഥിതിപ്രവർത്തകനായ സി.ആർ.നീലകണ്ഠൻ പറയുന്നത്.വങ്കിടക്കാരെ തൊടാൻ ഒരിക്കലും ആ‍ാർക്കും ധൈര്യമുണ്ടാകില്ല.അതുകൊണ്ടാകും ഈ പാവങ്ങളെ മറ്റുഭാഗങ്ങളിലേക്ക് പറിച്ചുനടാൻ അധികൃതർ നിശ്ചയിച്ചത്.ഇതിനെതിരെ രോഷം ഉയരുകയാണു.ളാഹ ഗോപാലനുമായി സംസാരിച്ചപ്പോൾ ചെങ്ങറവീണ്ടും പുകയുന്നുവെന്ന വ്യക്തമായ സൂചനയാണു ലഭിച്ചത്.
സമരക്കാരുടെ നാടുകടത്തലിനു വഴി ഒരുക്കികൊണ്ടു കഴിഞ്ഞ മാസം 9 ജില്ലകളിലെ ഭൂമി നറുക്കിട്ടെടുത്ത് നൽകാൻ തീരുമാനമായി.അതോടെ ചെങ്ങറ ഭൂസമരം വിജയകരമായി സമാപിച്ചതായി മാദ്ധ്യമങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച ധാരണ ഒട്ടും ശരിയല്ല.വളരെ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്ന ഒരു വിഷയത്തെ പാതിവഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയവർ വിസ്മരിക്കുന്ന വസ്തുതകൾ ഏറെയാണു.

പത്തനംത്തിട്ടജില്ലയിലും സമീപസ്ഥലങ്ങളിലുമുള്ളതായിരുന്നു സമരക്കാരിൽ ഭൂരിപക്ഷവും.അവർക്ക് എന്തുകൊണ്ട് പത്തനംതിട്ടയിൽ തന്നെ ഭൂമി നൽകുന്നില്ല?എന്തുകൊണ്ടാണു അവർക്കായി അനുവദിക്കപെട്ട ഭൂമിയെക്കുറിച്ച് ചർച്ചനടത്തുകയോ അവിടെ അടിസ്ഥാനസൌകര്യങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്യാത്തത്?വിദൂരസ്ഥമായ സ്ഥലങ്ങളിൽ ഉറ്റവരെയും ഉടയവരേയും വേർപിരിഞ്ഞു താമസിക്കേണ്ടിവരുന്നവരുടെ ആ‍ാകുലതകൾ എന്തുകൊണ്ടാണു കണക്കിലെടുക്കാതിരിക്കുന്നത്?
പണ്ട് നായനാർ സർക്കാരിന്റെ കാലത്ത് ആഘോഷപൂർവ്വം അട്ടപ്പാടിയിൽ ആദിവാസികൾക്ക് പട്ടയം നൽകിയ കഥ ഇവിടെ അനുസ്മരിക്കേണ്ടതുണ്ടു.അധിവാസയോഗ്യമല്ലാത്ത മലനിരകളായിരുന്നു അവർക്ക് നൽകിയത്.ജാനുവുമായി ഒപ്പുവെച്ച കരാർ പ്രകാരം മറയൂരിൽ ആന്റണി ആഘോഷപൂർവ്വം വിതരണം ചെയ്ത ഭൂമിക്ക് എന്തു സംഭവിച്ചു എന്ന് ആരെങ്കിലും അന്വേഷിച്ചോ?ജാനുവിനോടും ആദിവാസികളോടുമൊപ്പം ആന്റണി ചുവടുവെക്കുന്ന ചടങ്ങിനു സാക്ഷ്യം വഹിച്ചയാളാണിത് എഴുതുന്നത്.പട്ടയം കിട്ടിയ കടലാസുമായി താമസിക്കാൻ ചെന്നവരെ ഒരു സ്വകാര്യ പ്ലാന്റേഷൻ കമ്പനിക്കാർ ആട്ടിയോടിച്ചു.കുടിൽ കെട്ടിയ അപൂർവ്വം കുടുബങ്ങൾക്ക് കുടിവെള്ളം പോലും കിട്ടിയില്ല.അവസാനം, അവരെ കുറേക്കാലം ഒരു സ്കൂളിൽ പാർപ്പിച്ചു.ഇപ്പോൾ അവരുടെ ഗതിയെന്തായിരിക്കും?നിശ്ചയമില്ല.ചാനലുകാർക്കെങ്കിലും അതൊന്ന് അന്വേഷിക്കാം.

വാഗ്ദത്തഭൂമിയിലേക്ക് പോകുന്ന ചെങ്ങറ സമരക്കാർക്കും ഈ ഗതികേട് ഉണ്ടാകില്ലെന്ന് ആരുകണ്ടു?അതുകൊണ്ടു,എല്ലാവർക്കും കൃഷിയോഗ്യമായ ഭൂമി കിട്ടും വരെ തങ്ങൾ കുമ്പഴഎസ്സ്റ്റേറ്റ് വിട്ടുപോവില്ലെന്ന അവരുടെ നിലപാടിൽ യുക്തിയുണ്ടു.

ഇപ്പോൾ തൊഴിലാളികളുടെ ഉപരോധമില്ല.മുൻപ് സമരഭൂമിയിൽ നിന്ന് വിട്ടുപോയവരുൾപ്പെടെയുള്ളവരെല്ലാം തങ്ങൾക്കു ഭൂമികിട്ടുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ സമരഭൂമിയിൽ തന്നെ കഴിയുകയാണെന്നാണു ളാഹഗോപാലനും സമരനേതാക്കളും പറയുന്നത്.തങ്ങൾ എസ്റ്റേറ്റിൽ വെച്ചുപിടിപ്പിച്ച വാഴകളും പച്ചക്കറികളും വിളവെടുക്കാൻ പാകമാകുന്നു.ഒരു കോടിയോളം രൂപയുടെ വിളവാണു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്.റീപ്ലാന്റേഷനുവേണ്ടി നിർത്തിയിരിക്കുന്ന റബർമരങ്ങളിൽ നിന്ന് ടാപ് ചെയ്തും,കൂലിപ്പണിചെയ്തും ഇപ്പോൾ സമരഭൂമിയിൽ താരതമ്യേന ഭേദപ്പെട്ട നിലയിലാണു തങ്ങളിപ്പോൾ ജീവിക്കുന്നത്.കുട്ടികൾ സ്കൂളുകളിൽ പഠിക്കുന്നുമുണ്ടു.അതുകൊണ്ടു മറ്റെവിടെയോ വെച്ചുനീട്ടിയ ഭൂമി കണ്ണുമടച്ച് സ്വീകരിച്ച് ഒഴിഞ്ഞുപോവില്ലെന്ന് അവർ പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.

അതുകൊണ്ടു തന്നെ ചെങ്ങറ ഇപ്പോഴും പുകയുന്ന ഒരു അഗ്നിപർവതമാകുന്നു.നാട്ടുകാരുടെ മണ്ണിൽ പൊടിയിടാനുള്ള ചെപ്പടി വിദ്യകൾ കൊണ്ടൊന്നും പരിഹരിക്കാവുന്നതല്ല,കേരളത്തിലെ പതിതജനതയുടെ ഭൂപ്രശ്നം എന്ന തിരിച്ചറിവ് ഭരണാധികാരികൾക്കും മാദ്ധ്യമങ്ങൾക്കും എന്നാണു ഉണ്ടാകുന്നത്?