ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ട മലയാളിക്കിനി എന്ത് ആഘോഷങ്ങള്‍?

ഓരോ ഉത്സവത്തിനും അതിന്റേതായ നിറവും മണവുമുണ്ട്:അന്തരീക്ഷമുണ്ട്.
ഓണത്തിന്റെ മണം പുന്നെല്ലിന്റെയും ഉണക്കാനിട്ടിരുന്ന വൈക്കോലിന്റെയും ഓണപ്പൂക്കളുടെതുമായിരുന്നു.ഓണത്തിന്റെ നിറം കാര്‍ഷിക വിളകളുടെ വര്‍ണ്ണവൈവിധ്യമായിരുന്നു.അവയുടെ പച്ചപ്പായിരുന്നു.ഓണത്തിന്റെ അന്തരീക്ഷം ഉണര്‍വ്വിന്റേതായിരുന്നു;.അതിജിവനത്തിന്റെതായിരുന്നു.
ഓര്‍മ്മകളില്‍ ഓണം മധുരിക്കുന്നത് കൂട്ടായ്മയുടെ ഉത്സവമായാണു.‘അത് പണ്ട്’ എന്നു പറയുന്നത് മനസ്സിന്റെ വാര്‍ധക്യം കാരണമാണെന്നു നിരീക്ഷിച്ച സുഹൃത്തിനെ അനുസ്മരിക്കുന്നു.ഇത് പുതുകാലത്തിന്റെ അടിച്ചുപൊളി ഉത്സവം എന്നു പരിതപിക്കുന്നത് എന്തായാലും മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും പ്രായമായതു കൊണ്ടല്ല.
മലയാളിയുടെ ദേശീയോത്സവമെന്ന് നമ്മള്‍ ആത്മാഭിമാനത്തോടെ വിശേഷിപ്പിക്കുമെങ്കിലും അതിനു മതപരമായ ഛായയാണുള്ളത്.അല്ലെങ്കില്‍ ഭൂരിപക്ഷം മുസ്ലീങ്ങളും,ക്രിസ്ത്യാനികളും ഓണം ആഘോഷിക്കുമായിരുന്നല്ലോ?
പണ്ട് ഓണത്തിനു കാര്‍ഷികോല്‍‍സവത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലമാണുണ്ടായിരുന്നത്. പൊന്നിന്‍ ചിങ്ങമാസത്തില്‍ അത്തവും ഓണക്കളികളും അകമ്പടിയായെത്തിയത് വിളവെടുപ്പുത്സവമായതിനാലായിരുന്നു.
കൊയ്ത്തുകഴിഞ്ഞ നെല്‍പ്പാടങ്ങളില്‍ നിന്ന് കരയിലേക്കടിക്കുന്ന കാറ്റിനു കര്‍ഷകന്റെ ഹൃദയത്തെ മദിപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു.പാടങ്ങളില്‍ താറാവുകള്‍ കലപില കൂട്ടും.കര്‍ഷകര്‍ വയല്‍ വര‍മ്പുകളിലും നാട്ടുവഴികളിലും വൈക്കോല്‍ ഉണക്കാനിടും.അതിലെ നെന്മണികള്‍ കൊത്തിപ്പെറുക്കാന്‍ തത്തയും മൈനയും പ്രാവും വയല്‍ക്കിളികളുമെത്തും.അവ ഓടിക്കളിക്കും..അണ്ണാറക്കാണ്ണന്മാരുമയി ശണ്ഠകൂടും.മരം കൊത്തിയും പുള്ളും ഉപ്പനും കൊറ്റികളും കറ്റകള്‍ക്കും വരമ്പുകള്‍ക്കുമിടയിലൂടെ പറന്നുകളിക്കും.
ഓണത്തിന്റെ വരവറിയിച്ചുകൊണ്ട് നാടുമുഴുവന്‍ വിവിധവര്‍ണ്ണങ്ങളിലുള്ള ഓണപ്പൂക്കള്‍ വിടര്‍ന്ന് നില്‍ക്കും..അവയിലെ തേന്‍ നുകരാന്‍ തുമ്പികള്‍ പാറിപ്പറക്കും.അത്തമായാല്‍ പൂവിറുക്കാന്‍ കുട്ടികളുടെ സംഘങ്ങള്‍ ചിത്രശലഭങ്ങളെപ്പോലെ ഓടി നടക്കും.സ്കൂളടച്ചാല്‍ നാട്ടുവഴികളിലും മുറ്റങ്ങളിലും കിളിത്തട്ടുകളിയും നാടന്‍പന്തുകളിയും അരങ്ങുതകര്‍ക്കും.
ഓരോ വീട്ടിലും പ്ലാവിങ്കൊമ്പില്‍ ഊഞ്ഞാലുകള്‍ ആടിത്തുടങ്ങും.ഓണസദ്യക്കുള്ള പച്ചക്കറികള്‍ അപ്പോഴേക്കും പാകമായിട്ടുണ്ടാകും.വാഴക്കുലയും മത്തങ്ങയും കുമ്പളങ്ങയും പയറും ചീരയും കുട്ടകളിലേന്തി ചന്തകളിലേക്കോ വീടുകളിലേക്കോ പോകുന്നവര്‍.അവരുടെ നിറവിന്റെ ചിരിക്കെന്ത് ചാരുത!അധ്വാനിച്ചുണ്ടാക്കിയ കാര്‍ഷികോല്‍പ്പന്നങ്ങളുമായി ബന്ധു വീടുകളിലെക്ക് അവര്‍ പോകും.ഇല്ലാത്തവ അയല്‍‍ക്കാര്‍ക്ക് കൊടുക്കും.അധികമുള്ളവ വിറ്റ് ഓണപ്പുടവ വാങ്ങും.
അങ്ങാടിയിലും നഗരത്തിലും ഓണക്കച്ചവടം പൊടിപൊടിക്കും.ഓണത്തിനു മാത്രമായി നാട്ടിന്‍പുറത്തുയരുന്ന ഓണച്ചന്തകളില്‍ കിട്ടാതതൊന്നുമില്ലായിരുന്നു.കപ്പയും കാച്ചിലും ചേനയും ചേമ്പും മുതല്‍ അരകല്ലും ആട്ടുകല്ലും വെട്ടുകത്തിയും കൈലിയുംവെള്ളമുണ്ടും ബ്ലൌസും വരെ എന്തും വാണിഭം ചെയ്യുന്ന ഈ ചന്തകളുടെ സമീപം ശുദ്ധമായ തെങ്ങിന്‍ കള്ളും നാടന്‍ വാറ്റും കഴിച്ച് നാട്ടുകാരൊത്തുകൂടും.ചീട്ടുകളിക്കും.അവരെ രസിപ്പിക്കാന്‍ ചിലപ്പോഴൊക്കെ അന്യദേശത്തുനിന്ന് പെട്ടിപ്പാട്ടും കോളാംബിയുമായി തെരുവുസര്‍ക്കസുകാരും ഗായകരും നര്‍ത്തകരും സൈക്കിള്‍ യജ്ഞക്കാരും എത്തും.
ചെമ്മണ്‍ പാതയിലൂടെ ഓണപ്പടങ്ങളുടെ വരവറിയിച്ചുകൊണ്ട് സിനിമാപോസ്റ്ററുകളുമായി പെരുമ്പറ മുഴക്കി കൈവണ്ടികള്‍ കടന്നു പോകും.
‘ശേഷം വെള്ളിത്തിരയില്‍‘ എന്ന് അവസാനിക്കുന്ന,ചവിട്ടുപ്രസ്സിലടിച്ച നോട്ടീസിനായി ആബാലവൃദ്ധം ജനങ്ങള്‍ പായും.പിന്നെ,വീട്ടുകാരേയും,ബന്ധുക്കളേയും കൂട്ടി കൊട്ടകക്ക് മുന്നില്‍ ടിക്കറ്റിനായി തിരക്ക് കൂട്ടും.സീറ്റ് നിറയുമ്പോള്‍ പ്രത്യേക കസേരകളി‍ലും നിലത്തുമിരുന്ന് ഷോ കാണും.
ഓണത്തല്ലുകള്‍ അരങ്ങേറുന്നത് അങ്ങാടിയിലും കൊട്ടകകളിലും ഷാപ്പുകളിലുമാണു‍.ആര്‍ട്ട്സ് ആന്റ് സ്പോര്‍ട്സ് ക്ലബ്ബുകാരും പാരലല്‍ കോളേജുകാരും നടത്തുന്ന ഓണാഘോഷങ്ങളിലെ പതിവിനമായും ഓണത്തല്ല് അരങ്ങേറും.അതൊരു ലഹരിയായി ആഘോഷിക്കുന്നവരുണ്ടായിരുന്നു,തല്ലാനും കൊള്ളാനും സ്ഥിരം കഥാപാത്രങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.
ബോംബയില്‍ നിന്നും പട്ടാളത്തില്‍ നിന്നും ഗള്‍‍ഫില്‍ നിന്നുമെല്ലാം ഓണം കൂടാന്‍ ജനങ്ങളെത്തും.ഓരോ തിരുവോണവും സ്വന്തം വീട്ടില്‍ നിന്നുണ്ണമെന്നത് ജീവശ്വാസത്തോളം വിലപ്പെട്ട വിശ്വാസമായിരുന്നു.പുതുവസ്ത്രമണിഞ്ഞ്,കുളിച്ച്,തൂശനിലയില്‍ വിളമ്പുന്ന വിഭവസമ്പന്നമായ സദ്യയുണ്ട് നിര്‍വൃതിയടഞ്ഞിരുന്നു, അവര്‍.
സദ്യ,തൊഴുത്തിലെ കന്നുകാലികല്‍ക്കു കൂടി നല്‍കിയിരുന്നു.രാവിലെ വീട്ടില്‍ നിലവിളക്കു കൊളുത്തി വെച്ച് ,പശുക്കളെ തോട്ടില്‍ കൊണ്ടു പോയി വിസ്തരിച്ച് കുളിപ്പിക്കും.പിന്നെ അവയുടെ നെറുകയില്‍ ചന്ദനം ചാര്‍ത്തും.പഴങ്ങള്‍ നല്‍കും.പ്രത്യേകം തയ്യാറാക്കിയ കഞ്ഞിയും കാടിയും പുല്ലും വൈക്കോലും വയറു നിറച്ച് നല്‍കും.വളര്‍ത്തു നായ്ക്കള്‍ക്കും പൂച്ചകള്‍ക്കും കോഴികള്‍ക്കുമൊക്കെ ഓണത്തിനു ഇഷ്ടവിഭവങ്ങള്‍ നല്‍കും.
സദ്യ കഴിഞ്ഞ് ഏംബക്കവുമിട്ട് ചാരു കസേരയിലമരുമ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഓരോ മനസ്സിനേയും മഥിക്കും.ഓരോ തിരുവോണസദ്യ ഉണ്ണുമ്പോഴും ഓരോ വയസ്സ് കൂടുന്നു.ആയുസ്സിന്റെ പുസ്തകത്തില്‍ നിന്നു ഒരു താള്‍ അടര്‍ന്ന് പോകുന്നു.‘ഇനി അരനാഴിക നേരം.അടുത്ത തിരുവോണമുണ്ണാന്‍ യോഗമുണ്ടാകുമോ’ എന്ന് തലമുതിര്‍ന്നവര്‍ പരിതപിക്കുന്നു.
മൂന്നാം ഓണവും കടന്ന് പിള്ളേരോണത്തിലാണു ഓണാഘോഷങ്ങള്‍ സമാപിക്കുക.ഓണം കഴിഞ്ഞാലും ചെത്തിമിനുക്കിയനാട്ടുവഴികളിലുംതൊടികളിലും വരമ്പുകളിലും ഓണത്തിന്റെ നിറവും മണവും അന്തരീക്ഷവും പിന്നെയും നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കും.ഓണനിലാവും മനസ്സിന്റെ നിറനിലാവും മാഞ്ഞുപോകാന്‍ പിന്നെയും സമയമെടുക്കും.ബന്ധങ്ങല്‍ ഊട്ടിഉറപ്പിച്ച സൌഹൃദസന്ദര്‍ശനങ്ങളുടേയും കൂട്ടായ്മയുടേയും ഊഷ്മളതയും കര്‍ഷകഹൃദങ്ങളുടെ ത്രസിപ്പും ഒരുകാലത്തും മറയുകയില്ല.നിനവിന്റെ വറ്റാത്ത ഉറവകളായി അത് നിലനില്‍ക്കും.
-ആ ഓണം മരിച്ചു.
കാര്‍ഷിക സംസ്കൃതി മരിച്ചതോടെ ഓണത്തിന്റെ ആത്മാവ് മൃതമായി.ഉപഭോഗാസക്തി മൂത്ത മലയാളിക്കിനിയൊരിക്കലും ഓണമെന്ന വിളവെടുപ്പുത്സവം ആഘോഷിക്കാനാവില്ല.
ജീവിത സാഹചര്യങ്ങള്‍ അപ്പാടെ മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു.ഇനി പഴയകാലത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകാനാവില്ല.അതിനാല്‍ ഓണം ഇന്ന് കലണ്ടറിലെ വെറും അവധിദിവസങ്ങള്‍ മാത്രമാണു.മൂന്നാംകിട സിനിമാക്കാരുടെ അടുക്കളവിശേഷങ്ങളും കൊച്ചുവര്‍ത്തമാനങ്ങളും പൊങ്ങച്ചങ്ങളും വിളമ്പാന്‍ ചാനലുകള്‍ മത്സരിക്കുന്ന കാലമാണിത്.
കടുമണിസുല്‍ത്താന്‍മാരും സുല്‍ത്താനകളും മലയാളിയുടെ ഇഷ്ട ഹീറോകളും ഹീറോയിനുകളുമായിതീര്‍ന്നതും,അവരുടെ കോപ്രായങ്ങള്‍ മാത്രം ചാനലുകളില്‍ നിറഞ്ഞാടുന്നതും ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ട മലയാളിയുടെ ദയനീയസ്ഥിതിയുടെ ഉത്തമദൃഷ്ടാന്തങ്ങളാകുന്നു.ഹോളിഡേ അടിച്ചുപൊളിക്കാന്‍, മത്സരിച്ച് മദ്യം കുടിച്ചുതീര്‍ത്ത് മദിച്ചുപുളയുന്ന മലയാളി ഇന്ന് ആത്മബോധം നഷ്ടപ്പെട്ട ജനതയാണു.ചരടു പൊട്ടിയ പട്ടം പോലെ കാറ്റിലാടി ഉലയുകയാണവര്‍‍.അനന്തവിഹായസില്‍ റാകിപ്പറക്കുകയാണു,അവര്‍.
-അതുകൊണ്ടു തന്നെ മലയാളിക്കിനി ആ പൊന്നോണമില്ല.
ഓണമെന്നല്ല,കൂട്ടായ്മയുടെ ,ഉണര്‍വിന്റെ ഒരു ഉത്സവവും മലയാളികള്‍‍ക്കിനി ആഘോഷിക്കാനാവില്ല.
ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ട ജനതയ്ക്ക് ആഘോഷങ്ങളില്ല.